با سلام خدمت شما بازديدكننده گرامي ، خوش آمدید
به سایت من . لطفا براي هرچه بهتر شدن مطالب اين
وب سایت ، ما را از نظرات و پيشنهادات خود آگاه سازيد
و به ما را در بهتر شدن كيفيت مطالب ياري کنید.
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
درباره ما
وبلاگ بزرگ خانواده طبق ضوابط و قوانین اسلامی توسط محمد سجاد رشیدی تهیه و تولید شده و در صورت مشاهده ی هرگونه مشکل و یا مورد غیر اسلامی سریعاً به ما از طریق فرم تماس با ما ، به ما اطلاع دهید
با تشکر
شرافت و برتري انسان بر ساير موجودات به خاطر فضايل اخلاقي و كمالات انساني است كه در رفتار و كردار انسان آشكار مي گردد و موجب صفا و درخشندگي زندگي مي شود.
اولياي خدا هميشه سعي داشتند كه رفتارشان بر اساس كمالات انساني باشد و بيانگر مجموعه اي از ارزشهاي والاي انساني شود. يكي از اين برجستگان اولياي خدا امام زين العابدين(ع) است. خداوند هيچ فضيلت و يا موهبت والايي را نيافريده است كه باعث تشخص و تميز انسان باشد مگر اين كه آن فضيلت از جمله عناصر شخصيت و ذاتيات امام سجاد(ع) بود. هيچ كس در ويژگي ها و خصوصيات روحي كه بيانگر آداب بلند و اخلاق والا و تقواي شديد ديني است، همتاي آن حضرت نمي باشد و ممكن نيست كسي سيره ارزشمند امام(ع) را مطالعه كند مگر اين كه در برابر آن حضرت سر تسليم و تعظيم فرود آورد و بيش از حد در شگفتي بماند و تمام بزرگان اسلام از معاصران آن بزرگوار را در برابر انبوهي از فضايل و برازندگي هاي آن حضرت ناچيز بشمارد.
پيشواي چهارم شيعيان انساني كامل و برگزيده حق و در همه جهات اخلاقي، عبادي و علمي به اوج كمال رسيده و نمونه مجسم و عيني قرآن و رسول خدا(ص) بود. در دوران سياه حكومت اموي كه ارزشهاي انساني و فضايل اخلاقي به فراموشي سپرده شده و مردم به جاي مشاهده زهد، ساده زيستي، تواضع، نوع دوستي، اخلاص، نرم خويي و رعيت پروري از زمامداران خود به عنوان خليفه پيامبر(ص) شاهد دنيا طلبي، اشرافيت، تجمل گرايي، خود محوري و بزرگ بيني آنان بودند، آن امام همام همچون خورشيدي فروزنده در آسمان درخشيد و وجودش مجمع و منبع تمام فضايل و ارزش هاي فراموش شده گشت. چنان كه دوست و دشمن را به تحسين واداشت.
سعيد بن مسيب كه يكي از بزرگان علماي مدينه است مي گويد: من هرگز كسي را بالاتر از علي بن الحسين(ع) نديده ام و هيچ گاه او را مشاهده نكردم مگر آن كه از خودم بيزار شدم.[1]
جاحظ از دانشمندان بزرگ اهل سنت در قرن سوم هجري درباره آن حضرت مي نويسد: ...اما علي بن حسين، درباره او نظر خارجي را چون شيعه، شيعه را چون معتزلي، معتزلي را چون عامي و عامي را چون خاص ديدم و كسي را نديدم كه در فضيلت او شك داشته باشد.[2]
محمد بن طلحه شافعي مي نويسد: او زينت عبادت كنندگان، پيشواي زاهدان، سرور پرهيزكاران و امام مومنان است. سيره اش گواه آن است كه وي فرزند صالح رسول خدا(ص) و سيمايش بيانگر مقام قرب او نزد پروردگار است.[3]
روزي امام زين العابدين(ع) در مجلس عمر بن عبدالعزيز كه در آن سال ها حاكم مدينه بود، حاضر بود و چون برخاست و از مجلس بيرون رفت، عمر از حاضران پرسيد: شريف ترين مردم كيست؟ حاضران گفتند: تو هستي. گفت: چنين نيست. شريف ترين مردم كسي است كه هم اكنون از نزد من بيرون رفت. همه مردم دوست دارند به او پيوسته باشند و او دوست ندارد به كسي پيوسته باشد.[4]
آري امام سجاد(ع) به معناي واقعي كلمه انسان كاملي بود كه در همه جهات اخلاقي، عبادي و علمي به اوج كمال رسيده و نمونه تجسم عيني معارف قرآن كريم بود. آن بزرگوار احياگر اخلاق عظيم پيامبر اكرم(ص) بود و با سيرت نيكوي خويش خاطره شيرين رسول بزرگوار خدا و امير مومنان علي(ع) را در اذهان مردم تجديد و زنده نمود. مردمي كه سالها از عصر نبوت فاصله گرفته و از مكارم اخلاقي و مدينه فاضله رسول خدا(ص) فقط داستانهايي شنيده بودند و شايد مصداق آن را اسطوره و افسانه مي پنداشتند. كه ناگاه امام سجاد(ع) را مصداق عيني و واقعي همه آن فضايل،آن هم در مرتبه اي فوق تصور خود يافتند و چه بسيار افرادي كه با مشاهده آن مجسمه تقوا و فضيلت، به امامت او اعتراف كرده و به مسير هدايت، آمده و او را جانشين صالح و فرزند راستين پيامبر شمردند.
آري صفات والاي وي، او را تا قله شرف و بزرگي رسانيده بود تا آن حد و مرتبه اي كه پدران بزرگوارش به آن رسيده بودند و اين فضايل و مكارم اخلاقي از اين امام همام نسخه بي نظيري ساخته بود كه زبان از توصيف آن عاجز و كلمات از احاطه و يا اشاره به آن قاصر است.
شايسته است به منظور آشنايي با مقام والاي اين امام همام گوشه اي از خصوصيات روحي و عناصر نفساني و فضايل بي شمار آن حضرت بيان شود.
پی نوشتها :
1- تاريخ يعقوبي، ج2، ص46.
2- عمدة الطالب، ص160.
3- مطالب السوول، ص77.
4- مناقب ابن شهرآشوب، ج4، ص181.